Zawartość magnezu w naszym pożywieniu znacznie spadła wskutek stosowania nieorganicznych nawozów dających nadmiar wapnia, oraz dlatego że w królujących w mediach reklamach mocno przeceniana jest rola suplementacji wapnia, kosztem magnezu.
Mimo iż wapń i magnez działają w organizmie razem, ich wpływ na nasz metabolizm jest odwrotny. Wynika to głównie z mechanizmu działania gruczołów przytarczycy, które starają się utrzymać we krwi połączony produkt wapnia i magnezu na stałym i zrównoważonym poziomie w stosunku do fosforu. Kiedy poziom magnezu spada, wówczas w celu przywrócenia równowagi wzrasta poziom wapnia. Skąd bierze się ta dodatkowa ilość wapnia? Oczywiście, z kości i zębów!
Ten problem pogłębia się, kiedy gruczoły przytarczycy są chronicznie nadmiernie pobudzane, zazwyczaj przy niedoczynności tarczycy. To bardzo pospolita sytuacja przy obecności kandydozy (zakażenia drożdżakowego), plomb z amalgamatu rtęci i wypełnień kanałów zębowych – wszystkie te czynniki zdają się hamować działanie tarczycy i nadmiernie pobudzać gruczoły przytarczycy.
Organizm reaguje na nadmiar wapnia we krwi, odkładając go w tkankach, głównie tam gdzie występuje chroniczny stan zapalny, co prowadzi na przykład do zwapnienia stawów takiego jak w artretyzmie, do zwapnienia jajników i innych gruczołów, a w konsekwencji do zmniejszenia produkcji hormonów. Zwapnienie nerek prowadzi do konieczności wykonywania dializy, zaś zwapnienie tkanki piersiowej, szczególnie przewodów mlecznych, często bywa leczone przy pomocy niepotrzebnej mastektomii oraz innych inwazyjnych zabiegów.
Zdrowe zęby i kości
Medycyna akademicka uczy, że powszechnemu występowaniu osteoporozy i próchnicy zębów w zachodnich krajach można zapobiec poprzez spożywanie dużych ilości wapnia. Jednak opublikowane badania dowodzą, że prawdziwy jest proces odwrotny. Im wyższe spożycie wapnia, szczególnie pod postacią produktów mlecznych (z wyjątkiem masła), tym częstsze występowanie osteoporozy.
Jeśli rośnie poziom wapnia, maleje poziom magnezu i odwrotnie. Przy niewielkim przyswajaniu magnezu, wapń z kości przechodzi do tkanek, podczas gdy wysokie przyswajanie magnezu powoduje przejście wapnia z tkanek do kości. Wysokie przyswajanie fosforu, bez przyswajania wapnia lub magnezu, powoduje wypłukiwanie wapnia z kości i wydalanie go z organizmu razem z moczem. Wysokie przyswajanie fosforu razem z przyswajaniem wapnia i magnezu prowadzi do mineralizacji kości.
Badania przeprowadzone w Nowej Zelandii wykazały, że odporne na próchnicę zęby miały średnio dwa razy więcej magnezu niż zęby podatne na nią.
W populacjach Azji i Afryki, gdzie spożywa się niewiele wapnia, około 300 miligramów dziennie, osteoporoza występuje bardzo rzadko. W Afryce u kobiet z grupy plemion Bantu, które spożywają dziennie od 200 do 350 mg wapnia, występuje najmniejsza liczba przypadków osteoporozy. W krajach zachodnich przy dużym spożyciu produktów mlecznych średnie spożycie wapnia dochodzi do 1000 mg.
Przyswajanie i dawkowanie magnezu
Rozwiązaniem tego problemu jest obniżenie poziomu wapnia we krwi przy pomocy wysokiego poboru magnezu. Tak więc, aby utrzymać wapń w kościach i zębach, a nie w stawach i tkankach miękkich, potrzeba stałych dostaw magnezu.
Tradycyjnie magnez w naszej diecie pojawia się w formie jonowej i zostaje zmieniony w żołądku w chlorek magnezu, albo łączy się z proteinami, szczególnie z chlorofilem, po czym zostaje rozłożony i przybiera zdolne o absorpcji postacie chlorku magnezu lub magnezu chaletowanego. Tak więc, do jego uzupełniania możemy użyć bezpośrednio chlorku magnezu zamiast tlenku lub wodorotlenku magnezu oraz innych form, które wymagają dodatkowo kwasu chlorowodorowego (solnego). Chlorek magnezu ma jeszcze jedną zaletę: dostarcza jonów magnezu i chloru, które są potrzebne do stymulowania aktywności enzymów trawiennych i wytwarzania kwasu solnego w żołądku.
Owoce i warzywa jeśli są hodowane na glebie bogatej w sole mineralne, zawierają dużą ilość soli mineralnych, w tym magnezu.
Zalecana dzienna dawka magnezu wynosi średnio od 360 do 410 mg.
Suplementując magnez w wysokiej dawce jednorazowej (ponad 200 mg), organizm jest w stanie przyswoić zaledwie 50 procent tej dawki. Spożywając magnez w mniejszych dawkach przez cały dzień, możemy absorbować aż 75 procent.
Uzyskiwany poprzez odparowywanie wody morskiej chlorek magnezu jest bardzo cennym związkiem chemicznym, który wspomaga zdrowie, zwiększa witalność, zwalcza skutki procesu starzenia, a także leczy liczne choroby i infekcje.
Kiedy zmagamy się z takimi stanami, jak stres, starzenie, problemy naczyniowo-sercowe i oznaki zwapnienia, wielu lekarzy zaleca dawkę do 1000 mg dziennie.
Działanie przeciwbakteryjne
Chlorek magnezu jest też silnym środkiem przeciwzapalnym. Tej własności nie posiadają żadne inne postacie magnezu.
Pierwszym uczonym, który badał i promował antybiotyczne efekty magnezu, był francuski chirurg, profesor medycyny Pierre Delbet. Szukając w roku 1915 roztworu do przemywania ran żołnierzy, odkrył, że zwyczajowo stosowane antyseptyki w rzeczywistości niszczą tkanki i pogłębiają infekcje zamiast im zapobiegać. We wszystkich jego testach chlorek magnezu dawał najlepsze wyniki. Okazało się, że nie tylko jest on nieszkodliwy dla tkanek, ale też znacząco pobudza aktywność leukocytów i fagocytozę, a tym samym niszczenie chorobotwórczych mikrobów. Później profesor Delbet przeprowadził eksperymenty z wewnętrznym stosowaniem chlorku magnezu i ustalił, że ten związek silnie pobudza układ odpornościowy. W jego eksperymentach fagocytoza wzrosła o 333 procent. Oznacza to, że po przyjęciu chlorku magnezu, ta sama liczba białych krwinek niszczy ponad trzykrotnie więcej mikrobów niż bez niego.
Profesor Delbet ustalił, że chlorek magnezu jest skuteczny w leczeniu szeregu dolegliwości,
w tym choroby przewodu pokarmowego, takiej jak zapalenie okrężnicy i problemy
z woreczkiem żółciowym, choroby Parkinsona, trądziku, egzemy, łuszczycy, brodawek
i swędzenia skóry, impotencji, przerostu prostaty, problemów z mózgiem i krążeniem,
a także astmy, gorączki siennej, pokrzywki i reakcji anafilaktycznych. Dzięki niemu włosy
i paznokcie stają się mocniejsze i zdrowsze, a pacjentom przybywa energii.
Profesor Delbet odkrył ponadto, że chlorek magnezu bardzo dobrze zapobiega rakowi i leczy stany przedrakowe, takie jak leukoplakia (rogowacenie białe), hiperkeratoza (rogowacenie nadmierne) i chroniczne zapalenie sutka. Badania epidemiologiczne potwierdziły, że w regionach o glebie bogatej w magnez występuje mniej przypadków raka niż tam, gdzie jest go w glebie mało.
Profesor Delbet podawał rutynowo roztwór chlorku magnezu pacjentom z infekcjami oraz na kilka dni przed planowanym zabiegiem chirurgicznym. Był bardzo zdziwiony, kiedy wielu z nich doświadczało euforii i przypływów energii. Chlorek magnezu działa podobno w szczególny sposób na wirusa tężca i jego skutki w organizmie.
W czasach bardziej współczesnych dr Raul Vergini i inni potwierdzili te wcześniejsze wyniki i do listy chorób i stanów poddających się działaniu chlorku magnezu dodali następne: ataki ostrej astmy, szok, tężec, opryszczka, półpasiec, ostre i przewlekłe zapalenie spojówek, zapalenie nerwu wzrokowego, choroby reumatyczne, wiele chorób alergicznych i zespół chronicznego zmęczenia. Odkryli również jego korzystny wpływ w leczeniu raka. We wszystkich przypadkach chlorek magnezu dawał znacznie lepsze wyniki niż inne związki magnezu.
Magnez na nerwy
Magnez wpływa uspokajająco na układ nerwowy i stąd często jest wykorzystywany jako środek nasenny. Może również być stosowany do uspokajania rozdrażnionych lub nadmiernie pobudzonych nerwów. Jest szczególnie pomocny w opanowywaniu ataków epileptycznych, konwulsji kobiet w ciąży i „drżenia” alkoholików. Kiedy poziom magnezu jest niski, nerwy tracą kontrolę nad aktywnością mięśni, oddychaniem i procesami mentalnymi. Nerwowe wyczerpanie, tiki i drgawki, dreszcze, podenerwowanie, nadwrażliwość, skurcze mięśni, niepokój, lęki, niezdecydowanie, dezorientacja i arytmia serca – wszystkie one ustają pod wpływem wzrostu spożycia magnezu. Pospolitym objawem niedoboru magnezu jest ostra reakcja mięśni na niespodziewany głośny dźwięk. Sen przy niedoborze magnezu jest niespokojny i zakłócany częstymi rozbudzeniami w nocy.
Magnez najlepiej oddziałuje w połączeniu z witaminą B6 i cynkiem. W odpowiednim stężeniu inhibituje konwulsje poprzez ograniczenie lub spowolnienie rozprzestrzeniania się wyładowania elektrycznego z wyizolowanej grupy komórek mózgowych na resztę mózgu. Nawet początkowy wybuch strzelających komórek nerwowych, który inicjuje atak epileptyczny, można wyhamować przy pomocy magnezu.
Magnez na odmłodzenie
Wapń i magnez mają odwrotny wpływ na organizm ludzki. Generalna zasada mówi, że im bardziej miękka jest konstrukcja naszego ciała, tym więcej potrzebujemy wapnia i im bardziej jest ono sztywne i nieelastyczne, tym więcej magnezu, a mniej wapnia. Magnez jest zdolny do odwrócenia związanego z wiekiem zwyrodnieniowego zwapnienia struktur naszego organizmu i w ten sposób może przyczynić się do jego odmłodzenia.
Młode kobiety, dzieci i niemowlęta mają bardzo miękką konstrukcję ciała i gładką skórę przy niskim poziomie wapnia i wysokim magnezie w swoich organach i tkankach miękkich. Generalnie potrzebują oni dużych dawek wapnia. Wraz z wiekiem stajemy się coraz sztywniejsi – najwyraźniej objawia się to u starszych mężczyzn i kobiet po menopauzie. Arterie twardnieją aż do stadium arteriosklerozy, układ kostny ulega zwapnieniu, co przy fuzji kręgów kręgosłupa i stawów powoduje sztywność, nerki i pozostałe organy ulegają coraz większemu zwapnieniu i stwardnieniu, tworzą się kamienie, wapnienie powoduje w oczach zaćmę, nawet skóra twardnieje, staje się sztywna i pomarszczona.
Inne korzyści dla zdrowia
Korzyści dla zdrowia, jakie daje magnez różnym układom organizmu, w tym układowi sercowo-naczyniowemu i nerwowemu oraz układowi trawiennemu, oddechowemu, wydalniczemu, limfatycznemu, immunologicznemu, mięśniowo-szkieletowemu i rozrodczemu są ogromne. Odgrywa także ważną rolę w procesie wytwarzania energii. Magnez ma dodatni wpływ na metabolizm w zakresie kontroli wagi ciała, cukru i cholesterolu we krwi. Jest również konieczny proteinom do metabolizowania skrobi i tłuszczu, spełnia ważną rolę w funkcjonowaniu wątroby, tarczycy i przytarczycy. Korzystnie wpływa na zmysły: słuch, wzrok i smak. Zwiększone spożycie magnezu pomaga w zapobieganiu tworzenia się lub w rozpuszczaniu kamieni nerkowych i kamieni woreczka żółciowego.
Dla mężczyzn magnez jest równie korzystny w przypadku problemów z przerostem gruczołu krokowego. Objawy ustępują zazwyczaj po pewnym okresie przyjmowania chlorku magnezu.
Niedobór magnezu jest przyczyną: nadciśnienia tętniczego oraz innych chorób sercowo-naczyniowych, uszkodzenia nerek i wątroby, migreny, stwardnienia rozsianego, jaskry, choroby Alzheimera, nawrotowych infekcji bakteryjnych, zespołu napięcia przedmiesiączkowego, niedoboru wapnia i potasu, cukrzycy, kurczy i osłabienia mięśni, impotencji, agresji, włókniaków, utraty słuchu i akumulacja żelaza.
UWAGA! Osoby cierpiące na ostre problemy nerkowe (osoby dializowane) oraz miastenię (choroba Erba-Goldflama) powinny unikać uzupełniania magnezu. Zawsze należy udać się najpierw do lekarza i sprawdzić stan swojego zdrowia. Należy też być bardzo ostrożnym w przypadku ostrych stanów nadnerczy i zbyt niskiego ciśnienia krwi. Zbyt dużo magnezu może osłabić mięśnie. Jeśli do tego dojdzie, należy przez jakiś czas spożywać więcej wapnia.”
Osoby z niskim ciśnieniem krwi powinny spożywać dwa razy więcej wapnia niż magnezu, przy czym oba minerały w stosunkowo dużych ilościach.
Przygotowanie i stosowanie roztworu „Delbet” (roztwór chlorku magnezu)
Zawartość butelki (33,3 g) rozpuścić w 1 l niegazowanej wody, przelać do szklanego opakowania i przechowywać w lodówce.
Przez pierwsze 3 dni pić 50 ml roztworu rano na czczo, a następnie po 100 ml.
W przewlekłych stanach chorobowych zaleca się stosowanie w pierwszym tygodniu
3×100 ml, w drugim 2×100 ml, w kolejnych tygodniach – 1×100 ml.
Naturalnym objawem po przyjęciu roztworu jest rozrzedzenie stolca. Dla osób z zaparciami może być doskonałym rozwiązaniem tego problemu.
Roztwór charakteryzuje się specyficznym smakiem.
Na bazie roztworu „Delbet” można urządzić sobie domowe SPA uzupełniając niedobory magnezu poprzez kąpiele w nim stóp, całego ciała czy też spryskując ciało przygotowanym roztworem.
Kąpiel stóp jest łatwą i wygodną metodą terapii. Wystarczy rozpuścić 1 opakowanie (33,3 g) produktu w 4 litrach wody o temperaturze 42 stopni Celsjusza i zanurzyć stopy na pół godziny. Już dano medycyna chińska wykazała, że na stopach znajduje się znaczna ilość punktów, których odpowiednia stymulacja przynosi ulgę w różnorodnych schorzeniach. Poprzez skórę nóg, a także całego ciała można łatwo pobrać do organizmu niezbędne elementy, w tym wypadku – magnez.
Najlepszy efekt uzyskuje się poprzez rozpoczęcie kąpieli przez 7 kolejnych dni, a następnie 2 razy w tygodniu przez 6-8 tygodni. w każdym opakowaniu 33,3 g preparatu znajduje się 8501 mg czystego magnezu, ale nie cała ilość jest wchłaniana. Stosując odpowiednio większą ilość preparatu możemy stosować kąpiel całego ciała. w tym przypadku kąpiel powinna trwać 20-30 minut przez pierwszych 7 dni, a następnie 2 razy w tygodniu przez 6-8 tygodni.
Najłatwiejszą metodą jest spryskiwanie całego ciała, rozpuszczając 1 opakowanie (33,3 g) w 2 litrach wody, następnie określoną ilość przelać do opakowania ze spryskiwaczem i stosować 1 raz dziennie.
W sprzedaży dostępne są też duże opakowania (1kg) 6 wodnego chlorku magnezu, CZDA (czysty do analizy), które znacznie ograniczają koszty kuracji (opakowanie 33,3g kosztuje ok. 26 zł, opakowanie 1kg – ok. 30 zł). Jedyna trudność, to samodzielne odważenie porcji do sporządzenia roztworu.
W opracowaniu wykorzystano fragmenty artykułu ZDROWOTNE WŁASNOŚCI CHLORKU MAGNEZU Barbara Bourke, Walter Last – Nexus nr 63 (1/2009)